Kolejna niezwykle smutna wiadomość obiegła polskie media, łamiąc serca tysiącom fanów kultowych produkcji telewizyjnych. Zmarł Ryszard Szołtysik, charyzmatyczny dziennikarz i aktor, którego widzowie pokochali za epizodyczne, ale niezapomniane występy w legendarnym sitcomie Polsatu. Jego odejście to koniec pewnej epoki dla wrocławskiego środowiska medialnego, które straciło jedną ze swoich najbarwniejszych postaci.
To właśnie on, z niesamowitą naturalnością i humorem, wcielał się w rolę reportera, bawiąc do łez kolejne pokolenia widzów śledzących losy mieszkańców kamienicy przy ulicy Ćwiartki 3/4. Koniecznie przeczytajcie dalej, aby dowiedzieć się, kim był ten niezwykły człowiek i jak wspominają go przyjaciele z planu.
Czarna seria trwa – pożegnanie z kolejną twarzą kultowego sitcomu
Fani „Świata według Kiepskich” po raz kolejny muszą zmierzyć się z bolesną stratą, która uderza w samo serce społeczności zgromadzonej wokół tego serialu. Wydaje się, że nad obsadą tej produkcji wisi jakieś niewytłumaczalne fatum, które rok po roku zabiera nam artystów tworzących ten niepowtarzalny świat. Ryszard Szołtysik, choć nie grał głównej roli, był nieodłącznym elementem tego wrocławskiego uniwersum, które przez ponad dwie dekady bawiło Polaków. Wiadomość o jego śmierci, która nastąpiła tuż po świętach, 27 grudnia 2025 roku, spadła na nas jak grom z jasnego nieba, pozostawiając uczucie pustki i niedowierzania.
Widzowie doskonale pamiętają jego charakterystyczną aparycję i głos, który idealnie pasował do roli telewizyjnego reportera, w którą się wcielał. Wystąpił w takich odcinkach jak „Złoty gol” oraz „Doktor Śledzik i Mister Zgredzik”, gdzie jego profesjonalizm mieszał się z absurdalnym humorem serialu, tworząc mieszankę wybuchową. To właśnie te małe, dopracowane do perfekcji role drugoplanowe budowały niesamowity klimat produkcji, sprawiając, że świat Ferdka Kiepskiego wydawał się tak bliski i namacalny. Jego śmierć w wieku 75 lat przypomina nam nieubłaganie o upływającym czasie, który zabiera nam ikony telewizji lat dziewięćdziesiątych i dwutysięcznych.
W mediach społecznościowych natychmiast zaroiło się od wpisów pełnych smutku, kondolencji i wspomnień związanych ze zmarłym aktorem i dziennikarzem. Fani wymieniają się fragmentami odcinków, w których wystąpił, podkreślając, że nawet najmniejsza rola w „Kiepskich” zapewniała aktorom swoistą nieśmiertelność w popkulturze. To dowód na to, jak wielką siłę oddziaływania miał ten serial i jak bardzo zżyliśmy się z ludźmi, którzy go współtworzyli przez te wszystkie lata. Ryszard Szołtysik dołączył tym samym do „niebiańskiej obsady” serialu, gdzie z pewnością zostanie przywitany przez dawnych kolegów z planu z należytymi honorami.
Nie tylko aktor – prawdziwa legenda wrocławskich mediów
Choć szersza publiczność może kojarzyć go głównie z występów w telewizji Polsat, Ryszard Szołtysik był przede wszystkim tytanem pracy dziennikarskiej. Jego życie zawodowe było nierozerwalnie związane z Wrocławiem, gdzie budował podwaliny pod niezależne media w czasach transformacji ustrojowej, co wymagało nie lada odwagi i determinacji. Był jedną z twarzy PTV Echo, pierwszej prywatnej stacji telewizyjnej w Polsce, co czyni go pionierem w swojej dziedzinie i postacią historyczną dla polskiego rynku medialnego. To właśnie tam szlifował swój warsztat, który później z taką lekkością przeniósł na plan filmowy, grając postać, którą w rzeczywistości był na co dzień.
Współpracownicy wspominają go jako człowieka orkiestrę, który nie bał się żadnych wyzwań i zawsze był tam, gdzie działo się coś ważnego dla lokalnej społeczności. Jako redaktor sportowy relacjonował najważniejsze wydarzenia, żyjąc sportem i przekazując te emocje widzom siedzącym przed telewizorami w swoich domach. Jego zaangażowanie w pracę było legendarne; potrafił poświęcić prywatny czas, byle tylko materiał był dopięty na ostatni guzik i dotarł do odbiorców na czas. Ta pasja do dziennikarstwa sprawiała, że jego występy w „Kiepskich” były tak autentyczne – on nie musiał udawać reportera, on po prostu nim był każdą komórką swojego ciała.
Dla wielu młodych dziennikarzy z Dolnego Śląska Szołtysik był mentorem i wzorem do naśladowania, pokazującym, że w tym zawodzie liczy się przede wszystkim rzetelność i bliskość z ludźmi. Jego śmierć zamyka pewien rozdział w historii wrocławskiego dziennikarstwa, który charakteryzował się romantyczną wizją mediów tworzonych z pasji, a nie tylko dla zysku. Koledzy z „Gazety Wrocławskiej” oraz dawnej ekipy PTV Echo żegnają go z ogromnym szacunkiem, przypominając anegdoty, które pokazują go jako ciepłego i pomocnego człowieka. To wielka strata nie tylko dla rodziny, ale dla całego środowiska, które w dzisiejszych, szybkich czasach tak bardzo potrzebuje takich autorytetów.
Żużlowe emocje i głos, który znał każdy kibic Sparty
Nie można mówić o Ryszardzie Szołtysiku, nie wspominając o jego wielkiej miłości do czarnego sportu, który we Wrocławiu ma status niemal religii. Przez lata był on głosem wrocławskiego żużla, relacjonując mecze Sparty Wrocław i podróżując z zawodnikami po całej Polsce, by być w centrum wydarzeń. Jego relacje z torów żużlowych były pełne ekspresji i fachowej wiedzy, dzięki czemu zyskał szacunek nawet najbardziej wymagających kibiców tej dyscypliny. To były czasy, gdy dziennikarz sportowy był blisko drużyny, znał problemy zawodników i potrafił oddać atmosferę panującą w parku maszyn jak nikt inny.
Podróże po kraju z ekipą żużlową w tamtych latach to materiał na oddzielny film, pełen przygód, trudnych warunków technicznych i niesamowitej pasji do sportu. Szołtysik był w swoim żywiole, kiedy warkot silników motocyklowych mieszał się z zapachem metanolu, a on z mikrofonem w ręku relacjonował te zmagania dla widzów PTV Echo. Dzięki niemu żużel trafiał pod strzechy, a wrocławianie mogli czuć dumę z sukcesów swojej drużyny, nawet jeśli nie mogli być osobiście na stadionie. Był integralną częścią tego sportowego widowiska, a jego głos na zawsze pozostanie w pamięci tych, którzy w latach 90. śledzili rozgrywki ligowe.
Śmierć Szołtysika to cios dla całego środowiska żużlowego we Wrocławiu, które traci swojego wiernego kronikarza i przyjaciela. Kibice, którzy pamiętają tamte transmisje, z pewnością uronią łzę, wspominając charyzmatycznego reportera, który potrafił sprawić, że zwykły mecz ligowy urastał do rangi wielkiego wydarzenia. Jego wkład w popularyzację tej dyscypliny na Dolnym Śląsku jest nieoceniony i zasługuje na trwałe miejsce w historii lokalnego sportu. Ryszard Szołtysik pokazał, że dziennikarstwo sportowe to nie tylko suche wyniki, ale przede wszystkim emocje i ludzie, którzy za nimi stoją.
Dokumentalista z wrażliwym sercem na ludzkie tragedie
Ryszard Szołtysik to postać wielowymiarowa, która nie ograniczała się jedynie do lekkiej rozrywki czy relacji sportowych, ale potrafiła pochylić się nad trudnymi tematami społecznymi. W swoim dorobku artystycznym posiadał filmy dokumentalne, które świadczą o jego niezwykłej wrażliwości na ludzką krzywdę i umiejętności opowiadania poruszających historii. Produkcja „Szalejów po powodzi” z 1999 roku to wstrząsający obraz skutków powodzi tysiąclecia, która nawiedziła Polskę dwa lata wcześniej, niszcząc dobytek tysięcy ludzi. Szołtysik z kamerą dotarł do tych, którzy stracili wszystko, dając im głos i dokumentując ich walkę o powrót do normalności.
Kolejny ważny tytuł w jego filmografii to dokument „Cud”, zrealizowany w 2002 roku, który potwierdził jego reżyserski talent i umiejętność obserwacji rzeczywistości. Te produkcje pokazują zupełnie inne oblicze człowieka, którego większość kojarzy z wesołym reporterem z „Kiepskich” – oblicze artysty zaangażowanego i empatycznego. Potrafił on dostrzec dramat jednostki w wielkiej historii i przedstawić go w sposób, który nie pozostawiał widza obojętnym, zmuszając do refleksji. To właśnie ta różnorodność w jego twórczości sprawia, że jego odejście jest tak bolesną stratą dla kultury, bo odszedł twórca kompletny.
Jego dokumenty to cenne świadectwo czasów, w których żył i pracował, zapis emocji i problemów, z jakimi borykali się mieszkańcy Dolnego Śląska na przełomie wieków. Szołtysik nie szukał taniej sensacji, ale prawdy o człowieku, co w dzisiejszych czasach medialnego szumu jest wartością deficytową. Pozostawił po sobie dzieła, które będą przypominać o ważnych wydarzeniach z historii regionu, stanowiąc trwały pomnik jego pracy i talentu. Warto wrócić do tych produkcji, by docenić kunszt Ryszarda Szołtysika nie tylko jako aktora czy dziennikarza sportowego, ale jako wrażliwego dokumentalistę.
„Echoludek Rysiu” – pożegnanie przyjaciela i mentora
Wiadomość o śmierci Ryszarda Szołtysika wywołała lawinę wspomnień wśród jego dawnych współpracowników z legendarnej stacji PTV Echo. Wzruszający wpis na profilu stacji na Facebooku, w którym nazwano go „echoludkiem Rysiem”, pokazuje, jak wielką sympatią i szacunkiem darzyli go koledzy z pracy. To określenie, pełne ciepła i nostalgii, idealnie oddaje atmosferę panującą w tamtych pionierskich czasach telewizji, kiedy zespół był jak jedna wielka rodzina. Szołtysik był duszą towarzystwa, człowiekiem, na którego zawsze można było liczyć, i który wprowadzał dobrą energię do redakcji.
Cyprian Dmowski z „Gazety Wrocławskiej”, który przekazał smutną informację, podkreślił wkład zmarłego w rozwój lokalnych mediów i jego niezapomnianą osobowość. Takie pożegnania, płynące prosto z serca od ludzi z branży, są najlepszym świadectwem tego, jakim człowiekiem był Ryszard Szołtysik na co dzień. Nie był gwiazdorem, ale rzemieślnikiem słowa i obrazu, który swoją pracę traktował jako służbę dla widzów i czytelników. Jego odejście to symboliczny koniec pewnej ery w mediach, ery opartej na bezpośrednich relacjach i autentycznej pasji, która dziś często ustępuje miejsca algorytmom.
Środowisko medialne we Wrocławiu pogrążyło się w żałobie, ale też w pięknych wspomnieniach o człowieku, który zawsze uśmiechał się do świata. Ryszard Szołtysik pozostanie w pamięci jako ten, który przecierał szlaki, uczył młodszych i bawił publiczność, nie oczekując w zamian wielkich laurów. Jego życie to gotowy scenariusz na film o pasji, pracy i miłości do swojego miasta, który być może kiedyś powstanie, by uhonorować jego pamięć. Żegnaj, Rysiu, Twoje „Echo” będzie brzmieć w naszych sercach jeszcze bardzo długo.
Ślad w popkulturze, który nigdy nie zniknie
Choć Ryszard Szołtysik odszedł, jego postać na zawsze pozostanie uwieczniona na taśmach filmowych i w cyfrowych archiwach, dostępna dla przyszłych pokoleń. Serial „Świat według Kiepskich”, mimo zakończenia produkcji, wciąż cieszy się ogromną popularnością na platformach streamingowych, co sprawia, że Szołtysik wciąż będzie „żył” na ekranach naszych telewizorów. Każda powtórka odcinka z jego udziałem będzie teraz wywoływać ukłucie w sercu, ale też uśmiech, bo przecież jego zadaniem było dostarczanie radości. To magia kina i telewizji – artyści odchodzą, ale ich dzieła zapewniają im swoistą nieśmiertelność, której nie pokona nawet śmierć.
Warto w tych smutnych dniach przypomnieć sobie jego role, obejrzeć fragment meczu żużlowego z jego komentarzem czy sięgnąć po jeden z jego dokumentów. To najlepszy sposób, by oddać hołd człowiekowi, który poświęcił swoje życie mediom i kulturze, zostawiając po sobie wyraźny, autorski ślad. Ryszard Szołtysik udowodnił, że nie trzeba grać głównych ról, by zostać zapamiętanym i pokochanym przez publiczność. Jego charyzma przebijała się przez ekran nawet w kilkuminutowych epizodach, co jest cechą tylko największych osobowości telewizyjnych.
Dziś, gdy żegnamy 75-letniego aktora i dziennikarza, myślimy ciepło o jego rodzinie i bliskich, przesyłając im wyrazy współczucia i wsparcia. Niech świadomość, jak wielu ludziom Ryszard Szołtysik przyniósł radość i wzruszenie, będzie dla nich choć małym pocieszeniem w tych trudnych chwilach. Wrocław stracił swojego wiernego syna, a polska telewizja postać nietuzinkową, której będzie nam wszystkim bardzo brakować. Spoczywaj w pokoju, Panie Redaktorze, dziękujemy za wszystko.
