Złapałam oddech dopiero po chwili, gdy usłyszałam, że Stanisław Soyka nie żyje. A potem nagle pojawił się kolejny cios: skandaliczny wpis znanego komentatora, który dolał oliwy do ognia. Serio, czy ktoś jeszcze miał ochotę po prostu wyłączyć internet na dzień czy dwa? Też to poczułam. Kocham „Tolerancję” od lat, więc ta historia trafiła mnie prosto w serce.
Zebrałam wszystko, co ważne: co stało się w Sopocie, co dokładnie napisał Krzysztof Miklas na platformie X, jak zareagowali ludzie i jak brzmią jego przeprosiny. I dorzucam jeszcze kilka moich przemyśleń, bo IMO w takich momentach warto powiedzieć sobie parę rzeczy wprost.
Co wydarzyło się w Sopocie 21 sierpnia?
21 sierpnia Stanisław Soyka zjawił się w Operze Leśnej w Sopocie. Artysta wziął udział w próbie przed Top of the Top Sopot Festival. Zaśpiewał z wokalistką zespołu Mikromusic swoją kultową „Tolerancję”. Ten obraz aż mnie ciśnie w gardle. Kto nie nucił tego numeru w ważnych momentach?
Kilka godzin po próbie artysta źle się poczuł w hotelu. Służby medyczne przyjechały natychmiast i przewiozły go do szpitala. Lekarze walczyli o jego życie, jednak Polska wieczorem usłyszała najgorszą wiadomość. Organizatorzy festiwalu przekazali ją publiczności po koncercie „Orkiestra Mistrzom”.
Wiem, że każdy chciał zapytać „dlaczego”, ale nie sięgam po plotki o przyczynach. Szanuję fakty i pamięć artysty. I tak już zrobiliśmy wszyscy jeden zbiorowy krok za daleko.
Wpis Krzysztofa Miklasa na platformie X: co tam się zadziało?
Dzień po śmierci artysty Krzysztof Miklas opublikował wpis na X (dawny Twitter). Komentator nawiązał w nim do okoliczności zgonu Soyki i zasugerował, że wizja występu w TVN mogła dla serca artysty stanowić „zbyt wielki wstrząs”. Dodał też formułę modlitewną i podkreślił, że ceni twórczość Soyki.
Brzmi kontrowersyjnie? Brzmi. Ja też czytałam to dwa razy, bo aż mi opadły ręce. Taki komentarz w dniu żałoby po kimś tak ważnym sprawia, że krew szybciej krąży, ale nie z tych powodów, które lubimy.
Słowa, które zabolały
- Autor połączył śmierć artysty z konkretną stacją telewizyjną.
- Napisał to w momencie świeżego bólu, zanim bliscy i fani zdążyli odetchnąć.
- Użył prowokacyjnej sugestii, która od razu podzieliła ludzi.
Czy ktoś potrzebował wtedy politycznej szpilki? Naprawdę?
Internet zareagował w sekundę: burza komentarzy
Pod wpisem Miklasa natychmiast pojawiły się setki reakcji. Ludzie pisali, żeby usunął post, prosili o umiar, a niektórzy nie gryzli się w język. Wiele komentarzy brzmiało jak wspólny odruch wstydu: „Paskudny wpis”, „Weź pan skasuj to”, „Proszę, usuń to”.
W takich sytuacjach internet działa jak lupa. Jedno zdanie rośnie do rozmiarów nagłówków, a emocje eksplodują. I tak – to wpis znanej osoby, więc fala przyszła szybciej niż zwykle. Czy ktoś naprawdę tego nie przewidział?
Przeprosiny Krzysztofa Miklasa: jak zabrzmiały?
Po kilku dniach Krzysztof Miklas opublikował przeprosiny. Skierował je do bliskich śp. Stanisława Soyki i napisał, że żałuje „niefortunnego wpisu”. Poprosił o wybaczenie i podkreślił, że modli się za spokój duszy artysty. Dodał drugi wpis o podobnej treści, w którym ponowił przeprosiny.
Czy te słowa wystarczą? Każdy oceni to po swojemu. Ja doceniam fakt, że autor nie uciekł i nie zagrał w „a bo to tylko żart”. Przeprosiny nie wymazują bólu, ale jednak porządkują emocje. Internet rzadko przyznaje punkty za „przepraszam”, ale ja je daję, chociażby za refleksję.
Dlaczego ten wpis tak zabolał? Kilka prostych powodów
W takich momentach działa kilka oczywistych mechanizmów.
- Ludzie w żałobie potrzebują ciszy i szacunku, nie publicznego dogryzania.
- Fani reagują jak wspólnota. Bronimy pamięci artysty, bo czujemy, że ta muzyka wciąż w nas żyje.
- Gdy łączysz śmierć artysty z telewizją, polityką czy wojenkami medialnymi, przekraczasz granicę smaku.
- Social media lubią skrót, ale skrót bywa nieuczciwy. Słowo „wstrząs” w takim kontekście to nie prowokacja, to policzek.
FYI: prawo nie karze za brak taktu, ale internet pamięta. I przypomina.
Co my – zwykli użytkownicy – możemy zrobić lepiej?
Nie będę udawać, że zawsze panuję nad klawiaturą. Też piszę impulsywnie, a potem kasuję. Jednak ta historia przypomina kilka prostych zasad, które potrafią uratować nam reputację i relacje.
- Odłóż publikację o 24 godziny, gdy dotyka cię gorący temat i świeża śmierć.
- Zadaj sobie pytanie: „Czy powiedziałabym to rodzinie tej osoby twarzą w twarz?”
- Sprawdź, czy wpis dodaje coś wartościowego, czy tylko podkręca konflikt.
- Unikaj etykiet i insynuacji. Nie musisz wszystko „przypinać” do TVN, TVP czy kogokolwiek.
- Jeśli przesadzisz, przeproś szybko i konkretnie. Bez „ale” i bez przerzucania winy na „kontekst”.
Proste? Proste. Ja trzymam te punkty pod ręką jak listę zakupów.
Kim jest Krzysztof Miklas? Szybkie przypomnienie
Dla młodszych czytelników: Krzysztof Miklas to komentator, który zyskał ogromną rozpoznawalność w czasach triumfów Adama Małysza. Wiele osób kojarzy go z transmisjami skoków narciarskich w TVP. Dla części widzów to głos tamtej epoki, pełnej adrenaliny i dreszczy.
Tym bardziej ten wpis odbił się głośnym echem. Znane nazwisko mnoży zasięgi automatycznie. Gdy ktoś z takim bagażem medialnym używa mocnej sugestii, fala idzie szeroko i głęboko.
Pamięć o Soyce: muzyka, która łączy
Kiedy myślę o Stanisławie Soyce, słyszę „Tolerancję” i „Absolutnie nic”. Ta muzyka uczyła mnie miękkości i siły jednocześnie. Puściłam „Tolerancję” w słuchawkach w drodze do pracy i nagle całe miasto zwolniło. Znasz to uczucie?
Wiem, że wielu z nas tak przeżyło te dni. Zatrzymaliśmy się. Zebraliśmy myśli. Ułożyliśmy sobie w głowie, jak wielkie znaczenie miał dla polskiej sceny. I tak, dlatego tak boli, kiedy ktoś wciska klin w ten moment.
Lekcje z tej historii: trzy szybkie myśli
- Słowo potrafi zranić. Zwłaszcza wtedy, gdy ludzie właśnie płaczą.
- Przeprosiny mają sens, jeśli brzmią szczerze i nie udają sprytnego PR-u.
- Pamięć o artyście zasługuje na ciszę, muzykę i wdzięczność, nie na podchody.
IMO to naprawdę nie jest skomplikowane. Po prostu oddajmy przestrzeń tym, którzy kochali i słuchali. Resztę możemy zostawić na później.
Krótkie kalendarium: co, kiedy i dlaczego to ważne
- 21 sierpnia: Stanisław Soyka bierze udział w próbie w Operze Leśnej i śpiewa „Tolerancję”.
- Tego samego dnia: artysta źle się czuje w hotelu; medycy przewożą go do szpitala.
- Wieczorem: organizatorzy Top of the Top Sopot Festival przekazują informację o śmierci artysty.
- Dzień później: Krzysztof Miklas publikuje kontrowersyjny wpis na X.
- Po kilku dniach: komentator publikuje przeprosiny i prosi o wybaczenie.
Ten prosty ciąg zdarzeń pokazuje, jak szybko emocje potrafią wymknąć się spod kontroli. I jak wiele dobrego robi zwykłe „przepraszam”.
Co dalej?
Jeśli chcesz uczcić pamięć Soyki, zrób to po swojemu. Odpal „Tolerancję”, zapal świeczkę, napisz kilka słów wdzięczności. Podziękuj za dźwięki, które towarzyszyły ci przez lata. Ja tak zrobię. I zrobię to z cichym uśmiechem, bo ta muzyka tak właśnie działa :)
A jeżeli piszesz w sieci, pamiętaj
- Empatia zawsze wygrywa z połajanką.
- Fakty wygrywają z insynuacją.
- Chwila ciszy wygrywa z klikalnością.
Wiem, że w socialach kusi, żeby „dowalić” i dostać szybkie lajki. Ale nie każda myśl musi lądować w poście. Czasem warto odłożyć telefon i posłuchać piosenki, która sklei nam dzień.