Sepsa: objawy, skutki, przyczyny, zagrożenie życia

Sepsa to choroba zagrażająca życiu, spowodowana reakcją organizmu na infekcję. Twój układ odpornościowy chroni cię przed wieloma chorobami i infekcjami, ale może również przejąć nadreaktywność w odpowiedzi na infekcję.

Sepsa rozwija się, gdy substancje chemiczne, które układ odpornościowy uwalnia do krwioobiegu, aby zwalczyć infekcję, powodują zapalenie w całym ciele. Ciężkie przypadki sepsy mogą prowadzić do wstrząsu septycznego, który jest nagłym przypadkiem medycznym.

Jakie są objawy sepsy?

Ważne jest, aby natychmiast uzyskać pomoc lekarską, jeśli wystąpi którykolwiek z poniższych objawów. Im wcześniej zabierzesz się o leczenie, tym większe masz szanse na przeżycie.

Objawy sepsy obejmują:

• gorączka powyżej 38°C lub temperatura poniżej 36°C
• tętno wyższe niż 90 uderzeń na minutę
• częstość oddechów wyższa niż 20 oddechów na minutę
• prawdopodobna lub potwierdzona infekcja

Musisz mieć dwa z tych objawów, zanim lekarz zdiagnozuje sepsę.

Ciężka sepsa

Ciężka sepsa występuje w przypadku niewydolności narządowej. Musisz mieć jeden lub więcej z następujących objawów, aby zdiagnozować ciężką posocznicę:

• płaty przebarwionej skóry
• zmniejszone oddawanie moczu
• zmiany w zdolnościach umysłowych
• niskie liczby płytek krwi
• problemy z oddychaniem
• nieprawidłowe funkcje serca
• dreszcze spowodowane spadkiem temperatury ciała
• nieprzytomność
• skrajne osłabienie

Wstrząs septyczny

Objawy wstrząsu septycznego obejmują objawy ciężkiej sepsy oraz bardzo niskie ciśnienie krwi.

Poważne skutki sepsy

Chociaż sepsa potencjalnie zagraża życiu, choroba przebiega od stopnia łagodnego do ciężkiego. W łagodnych przypadkach występuje wyższy wskaźnik powrotu do zdrowia.

Ciężka sepsa lub wstrząs septyczny mogą również powodować powikłania. Małe skrzepy krwi mogą tworzyć się w całym ciele. Te skrzepy blokują przepływ krwi i tlenu do ważnych narządów i innych części ciała. Zwiększa to ryzyko niewydolności narządów i śmierci tkanek (zgorzeli).

Sepsa przyczyny

Każda infekcja może wywoływać sepsę, ale następujące rodzaje zakażeń mogą powodować posocznicę:

• zapalenie płuc
• infekcja jamy brzusznej
• infekcja nerek
• infekcja krwi

Kto jest zagrożony sepsą?

Chociaż niektórzy ludzie mają wyższe ryzyko infekcji, każdy może zarazić się sepsą. Osoby bardziej zagrożone to:

• małe dzieci i seniorzy
• ludzie ze słabszymi układami immunologicznymi, takimi jak osoby zakażone wirusem HIV lub przechodzący chemioterapię z powodu raka
• osoby leczone na oddziale intensywnej terapii (OIOM)
• osoby narażone na inwazyjne urządzenia, takie jak cewniki dożylne lub rurki oddechowe

Noworodki i sepsa

Noworodkowa sepsa występuje wtedy, gdy dziecko dostaje infekcję krwi w ciągu pierwszego miesiąca życia. Sepsę noworodków klasyfikuje się na podstawie czasu infekcji, zależnie od tego, czy infekcja została zakontraktowana podczas porodu (wczesny początek), czy po urodzeniu (późny początek). Pomaga to lekarzowi zdecydować, jaki rodzaj leczenia należy zastosować. Niska masa urodzeniowa i wcześniaki są bardziej podatne na późną posocznicę, ponieważ ich układ odpornościowy jest niedojrzały. Chociaż objawy mogą być subtelne i niespecyficzne, niektóre objawy obejmują:

• apatia
• niska temperatura ciała
• bezdech (chwilowe zatrzymanie oddychania)
• gorączka
• słabe krążenie krwi z chłodnymi kończynami
• obrzęk brzucha
• wymioty
• biegunka
• drgawki
• zdenerwowanie
• zażółcenie skóry i białek oczu ( żółtaczka )
• problemy z karmieniem

Noworodkowa sepsa nadal jest główną przyczyną zgonu niemowląt, ale po wczesnej diagnozie i leczeniu dziecko całkowicie wyzdrowieje i nie ma innych problemów. Dzięki powszechnym badaniom przesiewowym u matki i prawidłowym badaniom noworodkowym ryzyko wystąpienia posocznicy noworodkowej znacznie się zmniejszyło.

Seniorzy i sepsa

Ponieważ nasz układ odpornościowy słabnie wraz z wiekiem, seniorzy mogą być narażeni na ryzyko sepsy. W jednym badaniu z 2006 roku osoby w wieku powyżej 65 lat stanowiły prawie 70 procent przypadków sepsy. Ponadto u osób z posocznicą często występują choroby przewlekłe, takie jak cukrzyca, choroba nerek, nowotwory, nadciśnienie i HIV. Najczęstszymi rodzajami zakażeń powodujących sepsę u seniorów są choroby układu oddechowego, takie jak zapalenie płuc lub układu moczowo-płciowego, takie jak infekcja dróg moczowych. Inne infekcje mogą pochodzić z zakażonej skóry z powodu odleżyn. Podczas, gdy te infekcje mogą nie zostać zauważone przez pewien czas, zamieszanie lub dezorientacja jest częstym objawem, który należy szukać podczas identyfikacji infekcji u osób starszych.

Czy sepsa jest zakaźna?

Sepsa nie jest zaraźliwa. Jednak patogeny, które spowodowały pierwotną infekcję prowadzącą do sepsy mogą być zakaźne. Sepsa rozprzestrzenia się w ciele osoby od pierwotnego źródła infekcji do innych narządów poprzez krwioobieg.

W jaki sposób diagnozuje się sepsę?

Jeśli wystąpią objawy posocznicy, lekarz zleci wykonanie badań w celu ustalenia rozpoznania i określenia ciężkości zakażenia. Jednym z pierwszych testów jest badanie krwi. Twoja krew jest sprawdzana pod kątem komplikacji, takich jak:

• infekcja
• problemy z krzepnięciem
• nieprawidłowa czynność wątroby lub nerek
• zmniejszona ilość tlenu
• nierównowaga w minerały nazywane elektrolitami, które wpływają na ilość wody w organizmie, jak i kwasowości krwi

W zależności od objawów i wyników badania krwi lekarz może zlecić inne badania, w tym:

• badanie moczu (w celu sprawdzenia bakterii w moczu)
• test wydzielania rany (aby sprawdzić otwartą ranę na infekcję)
• test wydzielania śluzu (w celu identyfikacji drobnoustrojów odpowiedzialnych za zakażenie)

Jeśli lekarz nie jest w stanie określić źródła zakażenia za pomocą powyższych testów, lekarz może zlecić wewnętrzny przegląd ciała za pomocą jednego z następujących sposobów:

• Promienie X, aby zobaczyć płuca
• tomografia komputerowa (CT) skanuje w celu obejrzenia możliwych infekcji w okolicy wyrostka robaczkowego, trzustki lub jelit
• ultradźwięki, aby zobaczyć infekcje w pęcherzyku żółciowym lub jajnikach
• rezonans magnetyczny (MRI), który może identyfikować infekcje tkanek miękkich