Achalazja jest zaburzeniem motoryki przełyku, które jest powszechnie błędnie zdiagnozowane początkowo jako choroba refluksowa przełyku.
[toc]
Co to jest achalazja?
Achalazja jest rzadkim zaburzeniem, które utrudnia wchłanianie pokarmu i płynu do żołądka. Achalazja występuje, gdy nerwy w rurce łączącej jamę ustną i żołądek (przełyk) zostają uszkodzone. W rezultacie przełyk traci zdolność do wyciskania jedzenia, a zwieracz mięśniowy pomiędzy przełykiem, a żołądkiem (dolny zwieracz przełyku) nie rozluźnia się całkowicie – utrudniając pokarmowi przedostanie się do żołądka.
Nie ma lekarstwa na achalazję. Ale objawy można zwykle opanować za pomocą minimalnie inwazyjnej terapii lub zabiegu chirurgicznego.
[su_divider divider_color=”#00bbff” link_color=”#00bbff”]
Diagnoza
Achalazja może zostać przeoczona lub błędnie zdiagnozowana, ponieważ ma objawy podobne do innych zaburzeń trawiennych. Aby zdiagnozować achalazję lekarz może zalecić:
- Manometria przełyku. Ten test mierzy rytmiczne skurcze mięśni w przełyku po połknięciu, koordynację i siłę wywieraną przez mięśnie przełyku oraz stopień złagodzenia lub otwarcia dolnego zwieracza przełyku podczas połykania.
- Promienie X twojego górnego układu trawiennego. Zdjęcia rentgenowskie są wykonywane po wypiciu kredowego płynu, który pokrywa i wypełnia wewnętrzną podszewkę przewodu pokarmowego. Powłoka pozwala lekarzowi zobaczyć sylwetkę przełyku, żołądka i jelit. Możesz również zostać poproszony o połknięcie pigułki barowej, która może pomóc w zablokowaniu przełyku.
- Górna endoskopia. Lekarz wprowadza cienką, elastyczną rurkę ze światłem i kamerę (endoskop) do gardła, aby zbadać wnętrze przełyku i żołądka. Endoskopię można zastosować do określenia częściowego zablokowania przełyku, jeśli objawy lub wyniki badania na barach wskazują na taką możliwość. Endoskopię można również wykorzystać do pobrania próbki tkanki (biopsji).
[su_divider divider_color=”#00bbff” link_color=”#00bbff”]
Leczenie
Leczenie achalazji koncentruje się na rozluźnieniu dolnego zwieracza przełyku tak, aby pokarm i płyn mogły poruszać się łatwiej przez przewód pokarmowy.
Szczególne leczenie zależy od wieku i nasilenia choroby.
Leczenie niechirurgiczne
Opcje niechirurgiczne obejmują:
- Dylatacja pneumatyczna. Balon wprowadza się do zwieracza przełyku i napompowuje, aby powiększyć otwór. Ta procedura ambulatoryjna może wymagać powtórzenia, jeśli zwieracz przełyku nie pozostaje otwarty. Prawie jedna trzecia osób leczonych rozszerzeniem balonowym wymaga powtórzenia leczenia w ciągu sześciu lat.
- Botox (toksyna botulinowa typu A). Ten środek zwiotczający mięśnie można wstrzyknąć bezpośrednio do zwieracza przełyku za pomocą endoskopu. Wstrzyknięcia mogą wymagać powtórzenia, a wielokrotne wstrzyknięcia mogą utrudnić późniejsze wykonanie zabiegu chirurgicznego. Botoks jest ogólnie zalecany tylko dla osób, które nie są dobrymi kandydatami do rozszerzania pneumatycznego lub zabiegu chirurgicznego ze względu na wiek lub ogólny stan zdrowia.
- Lek. Lekarz może zalecić środki zwiotczające mięśnie, takie jak nitrogliceryna (Nitrostat) lub nifedypina (Procardia) przed jedzeniem. Leki te mają ograniczony efekt leczenia i poważne działania niepożądane. Leki są ogólnie brane pod uwagę tylko wtedy, gdy nie jesteś kandydatem do pneumatycznego rozszerzenia lub operacji, a Botox nie pomógł.
Chirurgia
Operacja może być zalecana dla młodszych osób, ponieważ leczenie jest w tej grupie mniej skuteczne. Opcje chirurgiczne obejmują:
- Miotomia Heller. Chirurg tnie mięsień na dolnym końcu zwieracza przełyku, aby umożliwić łatwiejszy przepływ pokarmu do żołądka. Zabieg można wykonać nieinwazyjnie (laparoskopowa miotomia Heller). Ludzie, którzy mają miotomię Hellera mogą później rozwinąć chorobę refluksową przełyku (GERD).
- Fundoplikacja. Chirurg zawija żołądek wokół dolnego zwieracza przełyku, aby zacisnąć mięśnie i zapobiec refluksowi kwasu. Fundoplikacja może być wykonywana w tym samym czasie co miotomia Hellera, aby uniknąć przyszłych problemów z refluksem kwasu. Fundoplikacja jest zwykle wykonywana przy użyciu procedury minimalnie inwazyjnej (laparoskopowej).
- Perotoralna miotomia endoskopowa (POEM). Chirurg używa endoskopu wprowadzonego przez usta i gardło, aby wykonać nacięcie w wewnętrznej wyściółce przełyku. Następnie, jak w miotomii Hellera, chirurg nacina mięsień na dolnym końcu zwieracza przełyku. POEM nie zawiera procedury antyrefluksowej.