W swoim ostatnim wywiadzie w wieku 87 lat w 2009 r. Leon Eisenberg, amerykański psychiatra dziecięcy, psychiatra społeczny i pedagog medyczny, znany również jako „ojciec” ADHD, powiedział: ” ADHD jest doskonałym przykładem fikcyjnej choroby „.
Chociaż niektórzy uważają, że oświadczenie dr Eisenberga było „przesadą”, wielu ekspertów medycznych utrzymuje, że zaburzenie nadpobudliwości psychoruchowej jest często „nadmiernie zdiagnozowane” w wyniku niejasnych praktyk diagnostycznych. Wyjaśnia to najwyraźniej psycholog Harvard Jerome Kagan, jeden z najbardziej znanych ekspertów w dziedzinie rozwoju dziecka na świecie:
” Wróćmy do 50 lat. Mamy siedmioletnie dziecko, które nudzi się w szkole i niszczy przedmioty. Wtedy był nazywany leniwym. Dzisiaj mówi się, że cierpi na ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder). . . . Każde dziecko, które nie radzi sobie dobrze w szkole, zostaje skierowane do pediatry, a pediatra mówi: „To ADHD” . „W rzeczywistości 90% z tych 5,4 miliona dzieci nie ma nieprawidłowego metabolizmu dopaminy.
Według Psychiatric News ta ” fikcyjna choroba ” pomogła Eisenbergowi zarobić na życie dzięki sprzedaży leków. Otrzymał nawet nagrodę ” Ruane Prize for Child and Adolescent Psychiatry Research. Od ponad 40 lat jest liderem w dziedzinie psychiatrii dziecięcej dzięki pracy w badaniach farmakologicznych, nauczaniu i polityce społecznej oraz w swoich teoriach dotyczących autyzmu i medycyny społecznej „.
Niestety, branża medyczna świetnie wykorzystała jego teorie i zamiast naprawdę pomagać potrzebującym dzieciom, faktycznie działała na rzecz depersonalizacji i odłączania dzieci od zdrowego, normalnego wychowania. Rodzice są zwykle pozostawieni bez żadnej możliwości, tylko po to, aby wpychać w swoje dzieci leki.
Co zaskakujące, tylko w USA 1 na 10 chłopców w wieku 10 lat regularnie otrzymuje leki ADHD. I ten trend stale rośnie.
W rzeczywistości lekarze odnoszą duże korzyści ze współpracy z firmami farmaceutycznymi. Na przykład asystent dyrektora Pediatric Psychopharmacology Unit w Massachusetts General Hospital i profesor psychiatrii w Harvard Medical School zarobił „1 milion dolarów zysku od firm farmaceutycznych w latach 2000-2007 „.
Wyniki badania przeprowadzonego przez Marc-André Gagnon i Joela Lexchina, naukowców zajmujących się promocją farmaceutyczną ujawniono, że w 2004 r. przemysł farmaceutyczny w USA wydał 24,4% sprzedaży na promocję, w przeciwieństwie do 13,4% na badania i rozwój. Innymi słowy wydali dwa razy więcej pieniędzy, aby podać ludziom leki niż ilość, jaką wydali na testowanie skuteczności i bezpieczeństwa tych leków.
Pozostaje pytanie, czy leki te są bezpieczne.
Są to działania niepożądane cytowane na etykietach leków przeciwdepresyjnych:
– Zmieszanie
– Depersonalizacja
– Wrogość
– Halucynacje
– Reakcje maniakalne
– Myśli samobójcze
– Utrata przytomności
– Złudzenia
– Myśli zabójcze
Dlaczego każdy rodzic zdecydowałby się na podaniu dziecku narkotyku z tak bardzo niebezpiecznymi skutkami ubocznymi?
Według słów dr Edwarda C. Hamlana, członka-założyciela Royal College of General Practitioners, w 1998 r. ” ADHD to oszustwo mające na celu usprawiedliwienie rozpoczynania przez dzieci życia uzależnionego od narkotyków „.
