Dziwne magiczne neurony w kręgosłupie mogą sprawić, że osoby sparaliżowane znów będą chodzić

dziwne neurony

Wyobraź sobie, że utknąłeś w pokoju, chcesz się wydostać, ale twoje ciało się nie rusza. Nieważne jak bardzo się starasz, nie jesteś w stanie poruszyć częściami ciała. Nie jesteś w stanie nawet poruszyć palcem, jak byś się czuł? Cóż, tak właśnie czuje się osoba sparaliżowana.

Niestety, nie jest znane trwałe lekarstwo na to zaburzenie neurologiczne, a to właśnie pogarsza sytuację. Fizyczna i psychiczna walka, przez którą przechodzi pacjent z przewlekłym paraliżem jest niewyobrażalna.

Szokujące badanie opublikowane w Nature w 2017 roku ujawnia, że 22 procent częściowo sparaliżowanych i 36 procent całkowicie sparaliżowanych pacjentów staje się samobójcami.

Jednak zespół międzynarodowych badaczy sprawił niedawno, że dziewięciu pacjentów z ciężkimi urazami rdzenia kręgowego (SCI) znów zaczęło chodzić.

Twierdzą oni, że zidentyfikowali neurony, które mogą przywrócić mobilność u pacjentów z SCI. Ten nowy i ciekawy rozwój budzi wielkie nadzieje dla osób cierpiących na przewlekły paraliż.

Leczenie chronicznego paraliżu za pomocą stymulacji elektrycznej

Dziewięciu pacjentów po leczeniu EES ponownie chodzi.

Przewlekły paraliż jest spowodowany urazami rdzenia kręgowego, które powodują utratę ruchu i czucia w niektórych lub wszystkich częściach ciała. Chociaż żadne leczenie nie obiecuje trwałego powrotu do zdrowia, istnieją terapie, które mogą przynieść poprawę stanu pacjenta.

Zewnątrzoponowa stymulacja elektryczna (EES) jest jednym z takich podejść, w którym lekarze wszczepiają elektrody wewnątrz obszaru rdzenia kręgowego, aby przywrócić mobilność u pacjentów.

Elektrody te przywracają zaburzony przepływ prądu elektrycznego pomiędzy górną (szyjną) i dolną (lędźwiową) częścią rdzenia kręgowego. Wraz z EES pacjent poddawany jest również fizjoterapii, która ostatecznie pozwala mu odzyskać utracone ruchy ciała.

Podczas swojego badania naukowcy poddali terapii ESE dziewięciu pacjentom cierpiącym na przewlekłe uszkodzenie rdzenia kręgowego.

W ciągu pięciu miesięcy rehabilitacji i terapii EES, badani zaczęli ponownie chodzić. Wcześniejsze eksperymenty również wykazały podobny sukces terapii EES, ale tym razem badacze dokonali również ciekawej obserwacji.

Zauważyli, że w miarę jak pacjenci odzyskiwali zdolność do chodzenia, aktywność neuronów w rejonie lędźwiowego odcinka rdzenia kręgowego ulegała zmniejszeniu. To zachęciło ich do zbadania zmian neuronalnych, które zachodzą wewnątrz ciała badanego podczas terapii ESE.

Jakie neurony mogą sprawić, że ludzie znów będą chodzić?

Badacze postanowili stworzyć model mysi mający podobne cechy do rehabilitacji EES u ludzi. Autorzy powiedzieli: „Trwałe odzyskanie chodzenia (u dziewięciu pacjentów) sugerowało, że EESREHAB remodeluje rdzeń kręgowy. Spekulowaliśmy, że ten remodeling musi być odzwierciedlony w aktywności neuronów podczas chodzenia.”

Dalej dodali, „Identyfikacja subpopulacji neuronalnych wybranych podczas odzyskiwania chodzenia z EESREHAB wymagałaby modelu przedklinicznego, w którym genetycznie zdefiniowane subpopulacje neuronalne mogłyby być skatalogowane, rozebrane i manipulowane. Dlatego ustanowiliśmy ramy translacyjne u myszy, aby odtworzyć kluczowe cechy technologiczne i terapeutyczne EESREHAB u ludzi.”

Autorzy zmapowali również ekspresję genetyczną w neuronach rdzenia kręgowego w modelu mysim. Badając model i mapę, natrafili na rodzaj neuronów pobudzających w lędźwiowym odcinku rdzenia kręgowego, które po aktywacji pozwoliły modelowi na chodzenie po urazie rdzenia kręgowego. Co ciekawsze, komórki te, określane jako neurony SCVsx2::Hoxa10, nie są wymagane do czynności chodzenia u normalnych ludzi.

Wyniki te sugerują, że neurony SCVsx2::Hoxa10 mogą być rodzajem komórek promujących powrót do zdrowia, które zostają uruchomione podczas leczenia ESE, przywracają utracone połączenie neuronalne i ostatecznie umożliwiają pacjentowi z przewlekłym paraliżem chodzenie.

Badacze uważają jednak, że w naszym układzie nerwowym mogą znajdować się również inne neurony, które mogą być zaangażowane w proces powrotu do zdrowia. Konieczne są więc dodatkowe badania, aby znaleźć takie komórki i lepiej zrozumieć wpływ EES.


ZOBACZ TAKŻE